بهشت ابرار (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
بهشتیان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
ابرار هستند.
ابرار، در جایگاهی برتر و مکان و منزلتی والاتر از
متقین در
بهشت :
«لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ ... وَمَا عِندَ اللّهِ خَيْرٌ لِّلأَبْرَارِ؛
ولی کسانی که پروای پروردگارشان را پیشه ساخته‌اند باغهایی خواهند داشت ... و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است.»
ابرار، مورد
پذیرایی خداوند در بهشت:
۱. «لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللّهِ وَمَا عِندَ اللّهِ خَيْرٌ لِّلأَبْرَارِ؛
ولی کسانی که پروای پروردگارشان را پیشه ساخته‌اند باغهایی خواهند داشت که از زیر (درختان) آن نهرها روان است در آنجا جاودانه بمانند (این) پذیرایی از جانب خداست و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است.»
برداشت یاد شده بر این مبناست که الف و لام در «الابرار» عهد ذکری و اشاره به «الذین اتقوا» باشد.
۲. «إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا • عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا • وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا • مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا • وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا • وَيُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا • قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا • وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا • عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا • وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا • وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا • عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا؛
به یقین ابرار و نیکان از جامی می‌نوشند که با
عطر خوشی آمیخته است.
چشمه‌ای که بندگان خدا از آن می‌نوشند و (به دلخواه خویش) جاریش می‌کنند. و به (پاس) آنکه
صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد. در آن (بهشت) بر تختها (ی خویش) تکیه زنند در آنجا نه آفتابی بینند و نه سرمایی و سایه‌ها (ی درختان) به آنان نزدیک است و میوه هایش (برای چیدن) رام و ظروف سیمین و جامهای بلورین پیرامون آنان گردانده می‌شود. جام‌هایی از سیم که درست به اندازه (و با کمال ظرافت) آنها را از کار در آورده‌اند. و در آنجا از جامی که آمیزه
زنجبیل دارد به آنان می‌نوشانند از چشمه‌ای در آنجا که
سلسبیل نامیده می‌شود و بر گرد آنان پسرانی جاودانی می‌گردند چون آنها را ببینی گویی که مرواریدهایی پراکنده‌اند و چون بدانجا نگری (سرزمینی از)
نعمت و کشوری پهناور می‌بینی (بهشتیان را) جامه های ابریشمی
سبز و دیبای ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهای سیمین است و پروردگارشان باده ای پاک به آنان می‌نوشاند.»
ابرار، غرق در نعمتهاى بهشتى:
۱. «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ؛
قطعا نيكان به بهشت اندرند.»
۲. «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ • عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ • تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ • يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ • خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ • وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ • عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ؛
براستی نیکوکاران در نعیم (الهی) خواهند بود. بر تختها (نشسته) می‌نگرند. از چهره هایشان طراوت نعمت (بهشت) را درمی یابی از باده‌ای مهر شده نوشانیده شوند. (باده‌ای که) مهر آن مشک است و در این (نعمتها) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند. و ترکیبش از (چشمه)
تسنیم است. چشمه‌ای که مقربان (خدا) از آن نوشند»
ابرار (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۰۷، برگرفته از مقاله «مصادیق بهشتیان (ابرار)».
