بذر (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَذْر (به فتح باء و سکون ذال) از
واژگان قرآن کریم به معنای پاشیدن تخم است.
از مشتقات این کلمه در
قرآن کریم عبارتند از:
مُبَذِّر (به ضم میم و فتح باء و ذال مشدد مکسور) به معنای کسی که مال خویش را ضایع میکند.
تَبْذير (به فتح تاء و سکون باء) به معنی تفریق که اصل آن بذر پاشیدن است.
بَذْر به معنای پاشیدن تخم است. به اسرافکار از آن جهت مبذّر میگویند که مال را میپاشد و متفرّق میکند.
راغب گوید: تبذیر به معنی تفریق و اصل آن بذر پاشیدن است بعدا به طور
استعاره به آنکه مال خویش را ضایع میکند مبذّر گفتند.
در
قاموس گوید: بذر، تخم و پاشیدن آن است.
به مواردی از
بَذْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره میشود:
(اِنَ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا اِخْوانَ الشَّیاطِینِ) «اسرافکاران برادران
شیاطین هستند»
(وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِیراً) (و هرگز
اسراف و تبذير مكن.)
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بَذر»، ج۱، ص۱۷۳.