اَعْلیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَعْلیٰ (به فتح الف، سکون عین و فتح لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای بالاتر و برتر است.
اَعْلیٰ بالاتر و برتر است.
مقام جمع آن در
قرآن أَعْلَوْن آمده است.
به مواردی از
اَعْلَى که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى) (
منزّه شمار نام
پروردگار بلند مرتبه‌ات را.)
در علوّ مكان و مقام هر دو آيد.
(ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلى) (من از ملأ اعلى و فرشتگانِ عالَم بالا به هنگامى كه درباره آفرينش
آدم گفتگو مى‌كردند خبر ندارم.)
علوّ مقام است.
(وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى) (كه
عذاب پروردگارت واقع شدنى است.)
ظهور در علوّ مكان است.
(وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ) (هرگز سست نشوید و غمگین نگردید و شما برترید اگر
ایمان داشته باشید.)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اعلی»، ج۵، ص۳۸.
