انذار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انذار به معنای اطّلاع رسانی بیم آور است.
انذار مصدر
باب افعال از باب «نَذِرَ - یَنْذَرُ» و به معنای آگاه شدن به امری، از آن پرهیز کردن و خود را برای آن آماده ساختن اشتقاق یافته است.
لغت شناسان و مفسران معنای انذار را با تعابیری گوناگون ذکر کرده اند؛ مانند توجّه و آگاهی دادن به آینده ای ترسناک
، آگاه کردن یا
ابلاغ و خبر دادنی که در آن ترسانیدن صورت پذیرد، برحذر داشتن از امر ترسناکی که
زمان و فرصت کافی برای پرهیز از آن باشد.
ترسانیدنی که به صورت گفتاری بوده
و در آن امر ترسناک نیز معرفی شود
پند دادن، و آموزش آنچه مردم را در بازشناسی
حق از
باطل و درست از خطا توانا میسازد.
برخی ریشه
نذر به معنای یاد شده را واژه ای بیگانه و برگرفته از
زبان عبری یا
سریانی دانسته اند، با این تفاوت که در آن دو زبان به علّت دارا نبودن ذال، با دال (ندر) یا زاء (
نزر) تلفظ میشده است.
این واژه و مشتقّات آن بیش از ۱۲۴ بار در
قرآن کریم به کار رفته است
و در آنها ضمن بیان این مطلب که
منذر حقیقی خداست - و از این رو یکی از
اسمای الهی منذر است
- و دیگر منذران نیز
پیام او را ابلاغ میکنند از مسئولیت
پیامبران به ویژه
رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله)، اهداف، موارد، شیوه، مخاطبان و واکنش آنها در مورد انذار سخن به میان آمده است.
گفتنی است که افزون بر موارد کاربرد انذار و مشتقات آن، بخش های فراوانی از
قرآن بدون به کارگیری این واژگان عملاً به انذار پرداخته است، زیرا در آنها از
عذاب ، دشواری
مرگ ،
برزخ ،
جهان آخرت ، حسابرسی،
جهنّم و عذاب الهی به صورت
اعلام ،
اخبار ،
تهدید ،
وعید و
تحذیر یاد شده است.
دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «انذار».