سوره عادیات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره عادیات صدمین
سوره قرآن کریم است و از آن در باب
صلات نام برده‌اند.
در حدیثی از
امام صادق علیه السّلام در فضیلت
تلاوت سوره عادیات و
مداومت بر آن آمده است: «
خداوند کسی را که بر تلاوت سوره عادیات مداومت کند، در روز
قیامت با
امیرالمؤمنین علیه السّلام
محشور می‌کند و در کنف حمایت و در زمره رفیقان آن حضرت خواهد بود».
خواندن سوره عادیات پس از
حمد در
رکعت دوم
نماز جعفر و هنگام
شانه کردن
محاسن مستحب است.
«عادیات» اسب‌های تیزتک و تندرو هستند که هنگام دویدن، همهمه صدایشان به گوش می‌رسد.
خداوند در نخستین آیه این
سوره به چنین اسب‌ها و اسب سواران چابکی
سوگند می‌خورد که از سم اسبان آن‌ها آتش می‌پرد و سحرگاهان بر دشمن هجوم می‌آورند؛ و سوره بدین مناسبت عادیات نامیده شده است.
این سوره درباره ناسپاسی
انسان و کفران نعمت‌های پروردگارش و حب شدیدش نسبت به خیر سخن می‌گوید، و نتیجه می‌گیرد انسان با این که دوستدار خیر خلق شد، و با این که خیر را تشخیص می‌دهد، اگر انجام ندهد حجتی بر خدا ندارد، بلکه خدا بر او حجت دارد، و به زودی به حسابش می‌رساند. برخی نکات تربیتی و انسان شناسی نیز در آن مطرح می‌شود و سوره با اشاره‌ای به رستاخیز و
قیامت پایان می‌یابد.
و این سوره به
شهادت سوگندهای اولش در
مدینه نازل شده، چون یکی از آن سوگندها جمله و العادیات ضبحا... است، که ظاهرش به بیانی که می‌آید این است که مراد از آن، اسبان سربازان و مجاهدین در
جنگ است، و پیداست که جنگ‌های اسلامی در مدینه واقع شده، و مساله جهاد بعد از
هجرت تشریع شد، روایاتی که از طرق
شیعه از ائمه
اهل بیت علیه‌السّلام رسیده و نیز برخی
روایات اهل سنت ، مؤید این نظریه است، چون در آن روایات آمده که این سوره درباره امیرمومنان
علی علیه‌السّلام و گروه رزمی همراه او نازل شده است که در جنگ «
ذات السلاسل » (در سال هشتم هجرت) به دشمن شبیخون زدند. هرچند برخی براین اعتقادند که در
مکه نازل شده است.
۱. یازده
آیه ، چهل کلمه و ۱۶۰، ۱۶۳ یا ۱۶۹ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، چهاردهمین و در
قرآن کریم یکصدمین سوره است.
۳. پس از
سوره عصر و پیش از
سوره کوثر نازل شده است.
۴. تمام آیات این سوره یکباره و به صورت مجموعی فرود آمد و از سور جمعی النزول است.
۵. بیست و دومین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود.
۶. نسخی در آن واقع نشده است.
۷. از سور مفصل و از نوع قصار آن به شمار می‌آید.
سوره با قسم به عادیات آغاز شده و به همین سبب به «عادیات» نامگذاری شده است.
۱. سوگند به اسبان تیزرو جنگی و تجلیل از مجاهدان راه خدا؛
۲. ترسیم پیروزی سپاه
اسلام به فرماندهی امام علی علیه‌السّلام در جنگ «ذات السلاسل»؛
۳.
بخل و ناسپاسی
انسان ؛
۴. زنده شدن مردگان در رستاخیز.
فرهنگ نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله«سوره عادیات». فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۸۵، برگرفته از مقاله «سوره عادیات».
