اعتکاف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عاکِف (به کسر کاف) و
مُعْتَكِف (به ضم میم و سکون عین و فتح تاء و کسر کاف) از
واژگان قرآن کریم، به معنای کسی است که خود را به قصد
عبادت در
مسجد حبس کند و از آن بیرون نرود.
إِعْتِكاف (به همزه مکسور و سکون عین و کسر تاء) فقط ماندن در مسجد به قصد
تعبّد است که در شرع
مستحب است و با
نذر و
سوگند و غیره
واجب می‌شود. از شرایط و احکام آن به این موارد می‌توان اشاره کرد: حداقل سه روز
روزه بودن، معتکف بودن در
مسجد جامع، پیوسته در مسجد بودن و جز برای ضرورت خارج نشدن؛ که اگر عمدا بدون ضرورت خارج شود، اعتکاف
باطل است.
عاکِف و
مُعْتَكِف کسی است که خود را به قصد عبادت در مسجد حبس کند و از آن بیرون نرود.
إِعْتِكَاف فقط ماندن در مسجد است به قصد تعبّد.
(وَلا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ اَنْتُمْ عاکِفُونَ فِی الْمَساجِدِ) (و نيز، در حالى كه در مساجد به اعتكاف پرداخته‌ايد، با زنان
آمیزش نكنيد.)
اعتکاف فقط ماندن در مسجد است به قصد تعبّد هر چند قصد عبادت دیگر نداشته باشد
ولی
احوط است قصد عبادت دیگر نیز. اعتکاف به اصل شرع مستحب و با نذر و سوگند و غیره واجب می‌شود.
روزه از شرایط آن است، معتکف باید روزه باشد خواه واجب باشد یا مستحب. حدّاقلّ آن سه روز است و از آن کمتر نمی‌شود
و در کثرت حدّی ندارد ولی باید برابر هر دو روز روز سوم را تمام کند مثلا اگر پنج روز اعتکاف کرد باید روز ششم را نیز اعتکاف کند و اگر هشت روز کرد باید روز نهم را نیز اضافه کند و هکذا. و باید در مسجد جامع شهر باشد
نه مسجد محله و بازار (بعضی فقط به چهار
مسجد مکه،
مدینه،
کوفه و
بصره منحصر کرده و گفته‌اند در سایر مساجد به قصد
رجاء آورند
) و باید پیوسته در مسجد باشد و جز برای ضرورت خارج نشود اگر عمدا بدون ضرورت خارج شود باطل است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اعتکاف»، ج۵، ص۳۰-۳۱.
