• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اطلاع - به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اِطِّلاع (به کسر الف و طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای اشراف از بالا، آگاه شدن و ناگهانی آمدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: طَلیعِه (به فتح طاء و کسر عین) یا طَلایِع (به فتح طاء و کسر یاء) به معنای مقدّمه و مقدّمه‌های لشکریان است که می‌خواهند از دشمنان آگاه شوند و مُطَّلَع (به ضم میم و فتح طاء و لام) به معنای پرشدن شی‌ء آمده است. حضرت علی (علیه‌السلام) هنگام شبیخون بسر بن ارطاة و نصیحت درباره آخرت و ... از این واژه استفاده نموده است.



اِطِّلاع از باب افتعال به معنای اشراف از بالا و آگاه شدن و ناگهانی آمدن آمده است. در لغت آمده: «اِطَّلَعَ فُلان عَلَینا: اَتانا فُجْأةً»


• امام (صلوات‌الله‌علیه) آنگاه که بسر بن ارطاة از جانب معاویه به یمن شبیخون زد، حضرت فرمود: «أُنْبِئْتُ بُسْراً قَدِ اطَّلَعَ الَيمنَ» «خبردار شدم که «بسر» به یمن شبیخون زده است.» (شرح‌های خطبه: )
«طلیعه - طلایع» مقدّمه و مقدّمه‌های لشکریان است که می‌خواهند از دشمنان آگاه شوند.
چنانکه در نامه ۱۱ آمده است: «وَاعْلَمُوا أَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَومِ عُيُونُهُمْ، وَعُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلاَئِعُهُمْ.» (آگاه باشيد! مقدّمه لشكر چشم‌هاى لشكرند و چشم‌هاى مقدّمه طلايه‌داران و پيشاهنگانند.) (شرح‌های خطبه: )
«طلاع» (مثل کتاب) پرشدن شی‌ء. «طِلَاعُ الأرض: ملؤها»
به اهل مصر موقع ارسال مالک اشتر نوشت: «إِنِّي وَاللهِ لَوْ لَقِيتُهُمْ وَاحِداً وَهُمْ طِلاَعُ الاَْرْضِ كُلِّهَا مَا بَالَيْتُ وَلاَ اسْتَوْحَشْتُ» «به خدا قسم اگر من یک تنه دشمنان را ملاقات کنم در حالی‌که آنها همه زمین را پر کرده‌اند، باک ندارم و وحشت نمی‌کنم.» (شرح‌های خطبه: )
«مطّلع» به صیغه مفعول: چیزی‌که می‌آید. و نیز به معنی محل اشراف از بالاست. «مُطَّلَعُ: مَوضِعُ الاطِّلَاعِ من إشْرافٍ إِلَى انحِدارٍ»
درباره نصیحت فرموده: «وَقَبْلَ بُلُوغِ الْغَايَةَ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِيقِ الاَْرْمَاسِ، وَشِدَّةِ الاِْبْلاَسِ، وَهَوْلِ الْمُطَّلَعِ، وَرَوْعَاتِ الْفَزَعِ» (پيش از فرا رسيدنش خويش را مهيّا كنيد، براى آنچه آگاهى داريد از: تنگى قبرها، شدت غم و اندوه، ترس از قیامت، بيم‌هاى مكرّر.) (شرح‌های خطبه: ) منظور از مطّلع شاید برزخ باشد که انسان از آن به آخرت اشراف دارد و یا حالت مرگ که مشرف به برزخ است. «ارماس» قبرها. «ابلاس» حزن یا حرمان و خذلان است.


تعداد زبادی از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۸۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۳۶۹.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۳۸۴.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۳، خطبه ۲۵.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۶۰، خطبه ۲۵.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۷، خطبه ۲۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۱.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۶.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۳.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۸۹.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۳۵۶.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۳۳۲.    
۱۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۳۸۴.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، نامه ۱۱.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۴، نامه ۱۱.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۱، نامه ۱۱.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۷۹.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۴۴.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۴۷.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۱۶۰.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۷۴.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۹۰.    
۲۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۳۶۹.    
۲۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، نامه ۶۲.    
۲۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۳۱، نامه ۶۲.    
۲۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۲، نامه ۶۲.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۰۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۷.    
۲۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۳۹.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۲۴۰.    
۳۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۳۶۱.    
۳۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۲۲۵.    
۳۳. جوهری، ابونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۳، ص۱۲۵۴.    
۳۴. جوهری، ابونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۳، ص۱۲۵۴.    
۳۵. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۲۱، ص۴۵۳.    
۳۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۳۸، خطبه ۱۹۰.    
۳۷. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۵۴، خطبه ۱۸۵.    
۳۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۱، خطبه ۱۹۰.    
۳۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳۷.    
۴۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۲.    
۴۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۷.    
۴۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۰۱.    
۴۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۱۹۵.    
۴۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۱۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اطلاع»، ج۲، ص۶۸۰.    






جعبه ابزار