• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسماعیل بن حمّاد جوهری (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اسماعیل بن حمّاد جوهری (م. ۳۹۳ق)، کاتب، لغوی و ادیب قرن چهارم هجری قمری بود. وی خطی بسیار نیکو داشت و از ذوق شعری نیز بی بهره نبود.



ابونصر اسماعیل بن حمّاد جوهری فارابی اُتراری، اهل فاراب یا همان اترار (شهری بر ساحل غربی رود سیحون واقع در نُه فرسنگی جنوب شرقی ترکستان) بود.
جوهری در جستجوی دانش به ویژه ادبیات و لغت، سختی‌های غربت را بر جان می‌خرید و سفر را بر حضر ترجیح می‌داد. وی خطی بسیار نیکو داشت و از ذوق شعری نیز بی بهره نبود. صفدی و یاقوت برخی اشعار او را نقل کرده‌اند.



جوهری تحصیلات خود را نزد دایی خویش، اسحاق فارابی آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل، راهی بغداد شد که در آن زمان مرکز بسیاری از علوم متداول روز بود.
او در حلقه درس ابوعلی فارسی و ابوسعید سیرافی از بزرگان علم نحو و ادب بغداد شرکت جست و ادبیات را به کمال رساند.
پس از آن برای فراگیری دانش لغت به سرزمین حجاز سفر کرد و مدتی در میان قبایل عرب از جمله دو قبیله ربیعه و مضر به سر برد و لغات را به صورت مستقیم فرا گرفت.
جوهری پس از کسب تحصیلات فراوان به خراسان بازگشت و در مسیر مراجعت، مدتی را در دامغان در محضر ابوعلی حسن بن علی، از کاتبان برجسته و بنام آن شهر به سر برد و ابوعلی وی را اکرام تمام کرد و از ادبیات و خط خوش ابونصر بهره برد و سرانجام او را با احترام کامل، روانه نیشابور کرد.
جوهری از آن پس در نیشابور اقامت گزید و با عزت و احترام زیست و به تدریس، تالیف و تعلیم خط و کتابت قرآن اشتغال داشت.
ابواسحاق صالح ورّاق را از شاگردان او دانسته‌اند.


بر پایه روایتی، جوهری در پایان عمر به اختلال حواس یا نوعی جنون دچار شد و به قصد پرواز بر فراز بام رفت و چون پرندگان بر زمین فرود آمد و در دم جان سپرد.
در تاریخ درگذشت او اختلاف است. یاقوت آن را ۳۸۶ هجری دانسته و قفطی ۳۹۳ و بر پایه روایتی حدود ۴۰۰ هجری نوشته است.


جوهری دارای آثار و تالیفاتی نیز بود که مهم‌ترین آنها صحاح اللغه است که تا کنون به صورت‌های گوناگونی شرح و نقدهای مختلف و استدراک بر آن نوشته شده یا به اختصار درآمده است. سزگین چهل نوع از اینها را ذکر کرده است.
[۱۶] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۳۹۱.

تالیفات دیگر جوهری:
• عروض الورقه،
• المقدمة فی النحو،
• بیان الاعراب
• و شرح ادب الکاتب است.

۱. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمه الدهر، ج۴، ص۴۶۸.    
۲. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۶۵۶.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۶۵۷.    
۴. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۷۰.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۷، ص۲۸۳.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۷، ص۲۸۳.    
۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۶۵۶.    
۸. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۹، ص۶۹.    
۹. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتمیه الدهر، ج۴، ص۴۶۸.    
۱۰. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتمیه الدهر، ج۴، ص۴۶۸.    
۱۱. باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر، ج۳، ص۱۵۱۱.    
۱۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۱۸.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۷، ص۲۸۳.    
۱۴. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۶۵۸.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۸۲.    
۱۶. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۳۹۱.
۱۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۲، ص۶۵۷.    
۱۸. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیه العارفین، ج۱، ص۲۰۹.    
۱۹. ابوالبرکات انباری، عبدالرحمن بن محمد، نزهه الالباء، ص۲۵۲.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۱۸۴.    
۲۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۴۰۰.    
۲۲. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیه الوعاة، ج۱، ص۴۴۶.    
۲۳. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۳۱۳.    
۲۴. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۲، ص۲۶۷.    
۲۵. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۴، ص۲۰۷.    
۲۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۱۴۵.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «اسماعیل جوهری»، ج۲، ص۱۴۳.







جعبه ابزار