استرسال
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استرسال در سه معنای
بلند و
فروهشته شدن
مو،
اطمینان کردن به کسی، روانه شدن به کار رفته است.
مفهوم نخست: در باب
طهارت آمده است.
مفهوم دوم: از آن در باب
تجارت سخن رفته است.
مفهوم سوم: در باب
صید و ذباحه آمده است.
استرسال به این معنا دارای احکامی است که به آن‌ها پرداخته می‌شود.
در
وضو،
شستن آن مقدار از
محاسن که بر اثر بلند شدن، از
حدّ صورت خارج گشته است،
واجب نیست.
برخی بر
استحباب آن تصریح کرده‌اند.
در این که برای
مسح سر یا
پا- در
صورت کفایت نکردن آب
دست- می‌توان از
رطوبت آن مقدار از محاسن که از
حدّ صورت بیرون رفته استفاده کرد یا نه، اختلاف است.
استرسال به این معنا دارای احکامی است که به آن‌ها پرداخته می‌شود.
در
روایاتی چند، از
مغبون کردن و
نیرنگ زدن شخص به کسی که در
معامله به وی
اطمینان می‌کند،
نهی شده است.
برخی از نهی،
کراهت این
عمل
و برخی دیگر
حرمت آن را استفاده کرده‌اند، بلکه به
بطلان معامله، تصریح نموده‌اند؛ هر چند
صحّت آن، به ظاهر کلمات فقها نسبت داده شده است.
استرسال به این معنا دارای احکامی است که به آن‌ها پرداخته می‌شود.
آنچه
سگ شکاری آموزش دیده،
صید کرده،
حلال است.
از جملۀ شرایط سگ شکاری آن است که با
تحریک و
ارسال صاحبش به سمت صید
روانه شود و اگر بدون فرستادن صاحبش در پی صید رود، صید، حلال نیست، مگر آن که صاحبش پس از استرسال و رفتن
سگ، آن را با
فریاد از رفتن بازدارد، سپس به سمت صید روانه کند.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۴۳۹-۴۴۰.
