ابراهیم بن محمد عطار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن محمد عطار (م.
۳۵۶ق)
متکلم معتزلی،
فقیه حنفی و
محدث بغدادی در
قرن چهارم هجری قمری بود. وی پس از استاد خود،
ابوزید بلخی، ریاست معتزلیان را بر عهده داشت و بر مبنای اعتزال، کتاب‌هایی تألیف کرد. عطار سرانجام در سال ۳۵۶ هجری قمری و در سن ۸۵ سالگی از دنیا رفت.
ابوطیب ابراهیم بن محمد بن شهاب عطار بغدادی، متکلم، فقیه حنفی مذهب و محدث بغدادی بود
که حدود سال ۲۷۰ هجری زاده شد و از
ابومسلم کجی،
محمد بن یونس کدیمی،
عبداللّه بن ایوب حراز و
ابراهیم بن محمد عمری دانش آموخت.
محمد بن طلحه نعالی را نیز شاگرد او شمرده‌اند.
ابوطیب عطار با
محمد بن عمران مرزبانی رابطه نزدیکی داشت و بیش از چهل سال، پیوسته به خانه مرزبانی می‌رفت؛ از این رو مرزبانی نیز از او روایت دارد.
وی که از متکلمان معتزله بود، پس از استاد خود، ابوزید بلخی، ریاست معتزلیان را بر عهده داشت و بر مبنای اعتزال، کتاب‌هایی تالیف کرد.
کتاب مجالس الفقهاء و مناظراتهم از همان آثار است که حجمی حدود چهارصد ورقه داشته است.
عطار در سال ۳۵۶ هجری و در ۸۵ سالگی از دنیا رفت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم عطار»، ج۲، ص۴۷.
