إِذا (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِذا (به همزه مکسور) یکی از
واژگان قرآن کریم دو نوع استعمال دارد:
۱. إِذا «ظرف زمان آینده» است و از آینده خبر می‌دهد و معنای شرط دارد.
۲. إِذا حرف مفاجاة است و به معنای ناگاه و آن وقت می‌باشد.
إِذا ظرف زمان آینده است و از آینده خبر می‌دهد.
اذا دو نوع استعمال دارد:
یکی آنکه
ظرف زمان متضمّن معنای شرط است، در این صورت مدخولش پیوسته
جمله فعلیّه است؛
دیگری آن است که حرف مفاجاة است (به معنی ناگاه و آن وقت) در این صورت به
جمله اسمیّه داخل می‌شود و احتیاج به جواب ندارد.
به مواردی از
إِذا که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
مثل:
(إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ) (در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود.)
إذا در آیه فوق ظرف زمان است.
(اِذا هُمْ یَقْنَطُونَ) (ناگهان مأيوس مى‌شوند.)
اذا در این آیه، حرف مفاجاة است و احتیاج به جواب ندارد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذا»، ج۱، ص۵۴.
