أُسْوَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُسْوَه (به ضم الف، سکون سین و فتح واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای سرمشق و مقتدا است.
این کلمه ۳ بار در
قرآن کریم آمده است.
أُسْوَه به معنای سرمشق و مقتدا است.
در
مفردات گوید: آن خوب و بد را شامل می‌شود، به همین دلیل در قرآن با کلمه «حسنة» توصیف شده است.
در
اقرب الموارد گوید:
«الْاُسْوَةُ: القُدْوَةُ.»
به مواردی از
أُسْوَه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ) «در اعمال و اقوال
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای شما سرمشق خوبی هست.»
(قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ) (براى شما سرمشق نيكويى در زندگى ابراهيم و كسانى كه با او بودند وجود داشت.)
(لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ) (آرى براى شما در زندگى آنها اسوه حسنه و سرمشق نيكويى بود، براى كسانى كه اميد به خدا و روز قيامت دارند.)
این کلمه سه بار در قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسوه»، ج۱، ص۸۷
