أَلَدّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلَدّ:(وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ) «أَلَدّ» بر
وزن «
عدد»
اسم تفضیل به معنى «سرسخت‌ترين
دشمن» و كسى است كه سخت دشمنى دارد و به كسانى گفته مى‌شود كه در دشمنى كردن متعصب، لجوج و بى‌منطقند.
واژۀ «لدّ» (به ضم لام و تشديد دال) جمع «الد» و
مصدر اصلى آن «لداد» به معنى خصومت و پيكار و سرسختى است.
در آيۀ ۹۷
سوره مریم خطاب به
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مى‌خوانيم:
(وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا) «ما
قرآن را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را به
وسیله آن بشارت دهى و دشمنان سرسخت و لجوج را انذار كنى.»
به موردی از کاربرد «أَلَدّ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ مِنَ النّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ في الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى ما في قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ) «بعضى از مردم، گفتارشان در
زندگی دنيا مايه اعجاب تو مى‌شود؛ در ظاهر، اظهار محبّت شديد مى‌كنند و خدا را بر آن‌چه در
دل دارند گواه مى‌گيرند. درحالى كه آنان، سرسخت‌ترين دشمنانند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
کلمه (الد)
افعل تفضیل از ماده (ل- د- د) است، لد، و لدود، هر دو به معناى شدت خصومت است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ألدّ»، ج۴، ص ۱۷۱.
