أَثَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَثَر (به فتح همزه و ثاء) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای نشانه و
علامت می‌باشد.
واژه‌ی اثر به‌معنی نشانه، به طور کلّی عبارت است از علامت و نشانه‌ای که از چیزی یا از کسی باقی ماند.
(خواه بنائی باشد یا دینی یا بدعتی با جای پایی) و مانند آن:
اَلاَثَر مَا بَقِیَ مِن رَسمِ الشَّیء.
یکی از مواردی که در «نهج البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام موعظه به حارث همدانی می‌نویسند:
«وَ اسْتَصْلِحْ كُلَّ نِعْمَة أَنْعَمَها اللهُ عَلَيْكَ، وَ لا تُضَيِّعَنَّ نِعْمَةً مِنْ نِعَمِ اللهِ عِنْدَكَ، وَ لْيُرَ عَلَيْكَ أَثَرُ ما أَنْعَمَ اللهُ بِهِ عَلَيْكَ.» «هر نعمتى كه
خداوند به تو داد نيكو دار و هيچ نعمتى از نعمت‌هاى خدا را ضايع و تباه مساز! و بايد
اثر نعمت‌هايى كه خدا به تو داده در تو ديده شود.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» استفاده شده است.
•
بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اثر»، ص۲۵.
