به آیه ۱۸۰ بقره و نیز ۱۰۶ مائده " آیه وصیت " گفته اند: " کتب علیکم اذا حضر احدکم الموت ان ترک خیراً الوصیة للوالدین و الاقربین بالمعروف حقاً على المتقین ؛ بر شما نوشته شد، که چون یکى از شما را (نشانه هاى ) مرگ فرا رسد، هر گاه مالى ( بسیار ) به جا گذارد، براى پدر و مادر و خویشان - که ارث نمى برند - به نیکویى وصیت کند، که این سزاوار پرهیزگاران است ".
به وصیت بخشى از مال براى پدر، مادر و بستگان، به هنگام آشکار شدن نشانه‌هاى مرگ، دستور مى‌دهد. به دلیل روایات، مراد از «کُتِبَ»، استحبابوصیت، و مراد از «خَیْراً»، مال و مراد از «مَعْروُف»، اجحاف و ستم نکردن در وصیت است؛ بدین معنا که وصیت به گونه اى باشد که به وارثانزیان وارد نشود.
هر چند براى تشریع و قانون گذارى " وصیت " از واژه " کتب علیکم " در آیه استفاده شده که ظهور در وجوب دارد، ولى وصیت نمودن، امر مستحبی است و این تعبیر هم، بر استحباب مؤکد حمل مى شود.
