آیه رضاع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

به آیه ۲۳۳ سوره بقره آیه رضاع اطلاق می شود. آیه مورد نظر بیانگر حکم رضاع و مدّت آن و برخى احکام مربوط به فرزند در باب نکاح است.

---

۱.۱ - وظیفه شیردادن مادر به فرزندش

واژه «یرضعن»، در آیه «وَ الْوالِداتُ یرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَینِ کامِلَینِ ...» انشاء (امر) است که‌ به صورت جمله خبری آمده و وظیفه مادر را در شیر دادن به فرزند خود بیان مى‌کند.

۱.۲ - حکم شیردادن مادر به فرزندش

شیر دادن در اصل، بر مادر مستحب است، امّا در مواردى واجب مى‌شود مانند این که نوزاد از غیر سینه مادر شیر نخورد یا دایه‌اى جهت شیر دادن به او یافت نشود.

۱.۳ - مدت شیرخوارگی کودک

مدت شیرخوارگی بر اساس آیه یاد شده، دو سال تمام (حولین کاملین) است.

۱.۴ - ترتب احکام رضاع بعد از دوسالگی

(حولین کاملین)، شیر دادن زنی به غیر فرزند خود بعد از دوسالگى موجب ترتب احکام رضاع همچون محرمیت نمى‌شود. برخى نیز از آیه استفاده کرده‌اند که شیر دادن در این مدت حق مادر است و پدر نمى‌تواند مانع آن شود.

۱.۵ - جواز شیردادن کمتر از دو سال

از عبارت «لِمَنْ أَرادَ أَنْ یتِمَّ الرَّضاعَةَ» نیز استفاده شده است که شیر دادن کمتر از دو سال جایز است.

۱.۶ - حق نوزاد در شیرخوارگی

مقتضای آیه این است که دو سال شیرخوارگی حق هر نوزادى است؛ خواه شش‌ماهه متولد شده باشد یا بیش از آن، امّا برخى با استناد به آیه «وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً» گفته‌اند دو سال، حق نوزادى است که شش‌ماهه به دنیا آمده باشد.

---