آمَنّا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آمَنّا: (یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ)تعبیر به
«آمَنّا» (
ایمان آورده‌ایم) از مادّه
«امِن» به صورت صیغه
«جمع»، در حالی که جمله بعد، به صورت صیغه
«مفرد» است (جَعَلَ)، شاید از این نظر باشد که این گروه از
منافقان می‌خواهند خودشان را در صف جمعیّت
مؤمنان جا بزنند، لذا
«آمَنَّا» می‌گویند؛ یعنی همچون سایر مردم ایمان آورده‌ایم.
(وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ)(و بعضى از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: «به خدا
ایمان آورده‌ايم.» امّا هنگامى كه در
راه خدا آزار مى‌بينند،
آزار مردم را همچون
عذاب الهی مى‌شمارند و از آن
وحشت مى‌كنند؛ ولى هنگامى كه
پیروزی از سوى پروردگارت براى شما فرا رسد، مى‌گويند: «ما هم با شما بوديم و در اين پيروزى شريكيم»؛ آيا
خداوند به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است، آگاه‌تر نيست؟!).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: افرادى كه ايمان عاريتى دارند، از آنجايى كه ايمانشان مقيد به
عافیت و سلامتى، و تا حد ضرر و
اذیت نديدن از آن است، لذا
قرآن کریم ايمانشان را به طور مطلق ايمان نخواند، و نفرمود: «و من الناس من يؤمن باللَّه» بعضى از مردمند كه به خدا ايمان مى‌آورند، بلكه فرمود: بعضى از مردمند كه مى‌گويند ايمان آورديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
) پس آيه مورد بحث به وجهى شبيه به آيه شريفه
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلى حَرْفٍ، فَإِنْ أَصابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ، وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى وَجْهِهِ) (و بعضى از مردم خدا را تنها با
زبان مى‌پرستند، اگر دنيا به آنها رو كند و خيرى به آنان برسد، حالت
اطمینان پيدا مى‌كنند؛ اما اگر مصيبتى براى
امتحان به آنها برسد، دگرگون مى‌شوند و به
کفر رو مى‌آورند)
است.
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آمَنَّا»، ص۱۱.
