آل به معنای اهل، خانواده و خاندان است. اصل این کلمه اهل است؛ چراکه راغب در مفردات آورده است: آل مقلوب اهل است، مصّغر آن اهیل می‌باشد و فقط در اشراف و بزرگان به کار می‌رود. مثل: «آل اللّه»
امام علی (علیه‌السلام) درباره انحراف مردم بعد از رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) فرموده: «حَتَّى إِذا قَبَضَ اللهُ رَسولَهُ......قَدْ ماروا في الْحَيْرَةِ، وَ ذَهَلوا في السَّكْرَةِ، عَلَى سُنَّة مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ.»
«تا آن كه خداوند پيامبرش را به سوى خويش فرا خواند. گروهى به قهقرا برگشتند و اختلاف و پراكندگى آن‌ها را هلاک ساخت و تكيه بر غير خدا كردند و با غير خويشاوندان (اهل بيت پيامبر) پيوند برقرار نمودند و از وسيله‌اى كه فرمان داشتند به آن مودّت ورزند، كناره گرفتند، و بناء و اساس (ولایت) و رهبرى جامعه اسلامی را از محلّ اصلى خويش برداشته، در غير آن نصب كردند. (اينان) معادن تمام خطاهايند و درهاى همه گمراهان و عقيده مندان باطلند؛ آن‌ها در حیرت و سرگردانى غوطه‌ور شدند و در مستى و نادانى، ديوانه‌وار بر روش «آل‌فرعون» فرو رفتند.»
