زیبایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زیبایی به معنی هيئت نیکو می‌باشد و در باب
صلات،
نکاح از آن سخن گفته‌اند.
از زیبایی به مناسبت در باب
صلات،
نکاح و نيز مسائل مستحدثه سخن گفته‌اند.
بر اساس روايات متعدد، آراستگی ظاهر و ظاهر شدن در برابر مردم در زيباترين هيئت، کاری نيکو و پسنديده می‌باشد که
مستحب است
مؤمن آن را رعايت کند؛ چه اينکه- بر حسب مفاد برخی روايات-
خداوند متعال
زیبا است و زيبايی را دوست دارد و
فقر (اظهار آن نزد مردم و در هيئت فقرا در آمدن) را دشمن می‌دارد.
در حديثی
امام صادق عليه السّلام به نقل از امير مؤمنان عليه السّلام می‌فرمايد: (خود را برای
برادر مسلمان بياراييد؛ آنگونه که برای فردی ناآشنا- که دوست داريد شما را در نيکوترين هيئت ببيند- می آراييد).
تلاوت قرآن کريم با صدای زيبا
مستحب است.
در صورت بروز اختلاف در
امامت جماعت دو نفری که واجد شرايط امامت اند، جهت مقدم داشتن يکی بر ديگری مرجّحاتی ذکر کرده‌اند که از آن جمله،
زیبایی چهره است.
همچنين است اگر اوليای
میت در اقامه
نماز بر او با يکديگر اختلاف پيدا کنند.
افضل برای
زنان، بويژه
زیبارویان نمازگزاردن در
خانه و نرفتن به
مسجد است.
نماز عید با اجتماع شرايط
وجوب نيز بر
زنان واجب نيست؛ ليکن شرکت آنان در
نماز جایز است.
برخی
قدما شرکت زنان خوش قيافه و زيبارو را
جایز ندانسته‌اند.
در انتخاب
همسر، زيبايی از صفات مطلوب به شمار می‌رود؛ ليکن نبايد زيبايی و
ثروت تنها ملاک انتخاب باشد؛ بلکه لازم است به
تدین همسر توجه ويژه و مضاعف صورت گيرد. در روايتی آمده است: «اگر کسی با زنی به جهت زيبايی و ثروت او
ازدواج کند، چيزی را در وی خواهد ديد که ناخوشايند او است؛ اما اگر به جهت دين داری او با وی ازدواج نمايد،
خداوند هر دو را برای او جمع می‌کند».
مستحب است دايه‌ای که برای
کودک انتخاب می‌شود،
مؤمن،
خردمند،
پاک دامن و زيبا باشد و گزيدن دايه
زشت مکروه است.
آرايش کردن زن برای پوشاندن زشتی و زيبا نشان دادن وی به منظور فريب خواستگار،
تدلیس و
حرام است.
از ديدگاه برخی معاصران عمل زيبا سازی صورت و ديگر اعضای
بدن با جراحی
جایز است؛
ليکن برخی در فرضی که جراحی صرفاً به انگيزه زيبايی صورت گيرد- و نه رفع نقص و زشتی، بويژه نوع عارضی آن، مانند زشتی ناشی از سوختگی- در
جواز آن
اشکال کرده‌اند.
بازگو کردن زيباييهای
زن مؤمن شناخته شده در قالب شعر
حرام است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۴، ص۳۳۳-۳۳۵.
