وَعدَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَعدَ:(وَعْدَ اللّهِ حَقًّا) «وَعدَ» مصدر است به معنى «نويد دادن» خواه در كار
خیر باشد يا
شر، در هردو استعمال شده است.
در آيۀ مورد بحث،
خداوند بندگان مؤمن و صالح را به نعمت‌هاى بهشتى نويد و وعده داده است، به آن‌ها مى‌فرمايد:
مسلما اين وعده مانند وعده‌هاى دروغين
شیطان و شيطان صفتان نيست، بلكه وعده‌اى است حقيقى و از ناحيۀ خدا، بديهى است هيچ‌كس نمى‌تواند صادق‌تر از خدا در وعده‌ها و سخنانش باشد، زيرا تخلف از وعده، يا به خاطر ناتوانى است، يا
جهل يا نياز، كه تمام اين‌ها از ساحت مقدس او دور است.
به موردی از کاربرد «وَعدَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الَّذينَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْري مِن تَحْتِها الأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَدًا وَعْدَ اللّهِ حَقًّا وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللّهِ قيلًا) «و كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، بزودى آنان را در باغ‌هاى بهشتى وارد مى‌كنيم كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند بود. خداوند وعده حقى داده است و كيست كه در گفتار و وعده‌هايش، از خدا راستگوتر باشد؟!»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
جمله
(وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا) از باب قائم شدن
مفعول مطلق مقام فعلش مى‌باشد، و معناى جمله:
وعده اللَّه وعدا حقا است، يعنى خداى تعالى وعده داده وعده‌اى حق.
كلمه حق عبارت است از چيزى كه اصل و واقعيت داشته باشد و
خبر، مطابق آن واقعيت باشد.
بنا بر اين، خبر و يا به عبارتى وعده‌اى كه خداى تعالى مى‌دهد به اين‌كه معادى در پيش است حق بودنش به اين معنا است كه خلقت الهى به نحوى صورت گرفته كه جز با برگشتن موجودات به سوى او تام و كامل نمى‌شود، و از جمله موجودات يكى هم نوع
بشر است كه بايد به سوى خداى تعالى برگردد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وعد»، ج۴، ص ۶۸۷.
