• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَحْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَحْی (به واو و سکون حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای اشاره سريع و تفهيم خفى است. مواردى از این واژه در نهج البلاغه آمده كه همه در وحى انبیاء است.



وَحْی به معنای از مجموع آنچه درباره وحى گفته شده معلوم مى‌شود كه وحى به معنى تفهيم خفى آمده است. راغب گويد: آن به معنى اشاره سريع است لذا كار سريع را «امر و حىّ» گفته‌اند. طبرسی فرموده: ايحاء القاء معنى است به طور مخفى و نيز به معنى الهام و اشاره است. وحى و ایماء هر دو به يك معنى هستند.


مواردى از آن در نهج آمده كه همه در وحى انبياء است، حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خودش و رسول خدا ۶ بار فرموده: «وَلَقَدْ كَانَ يُجَاوِرُ فِي كُلِّ سَنَة بِحِرَاءَ، فَأَرَاهُ وَلاَ يَرَاهُ غَيْرِي... أَرَى نُورَ الْوَحْيِ وَالرِّسَالَةِ، وَأَشُمُّ رِيحَ النُّبُوَّةِ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّيْطَانِ حِينَ نَزَلَ الْوَحْيُ عَلَيْهِ... فَقَالَ: إِنَّكَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ، وَتَرَى مَا أَرَى، إِلاَّ أَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِيّ، وَلكِنَّكَ وَزِيرٌ» خ ۱۹۲ ۳۰۱ «هر سال آن حضرت در كوه «حراء» مجاورت و عبادت مى‌كرد، من او را همراهى مي‌كردم نه ديگران، نور وحى و رسالت را مى‌ديدم و بوى نبوّت را استشمام مى‌كردم، وقتى كه وحى به او نازل شد من ناله شیطان را شنيدم (از اينكه او را عبادت كنند مأيوس شد) حضرت به من فرمود: آنچه را كه من مى‌شنوم تو هم مى‌شنوى و آنچه را كه من مى‌بينم تو هم مى‌بينى مگر آنكه تو پيامبر نيستى و تو وزير و يار من هستى.»(شرح‌های خطبه: ) از اين كلام معلوم مى‌شود كه على ۷ بار جبرئیل را مكرّر ديده‌ و سخنش را شنيده است. در تعريف دنیا فرموده: «مَسْجِدُ أَحِبَّاءِ اللهِ، وَمُصَلَّى مَلاَئِكَةِ اللهِ، وَمَهْبِطُ وَحْيِ اللهِ، وَمَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللهِ» «مسجد دوستان خداست و نمازگاه فرشتگان پروردگار و محلّ نزول وحى الهى و تجارتخانه اولياى حق»(شرح‌های خطبه: )


مواردى از وحی در نهج البلاغه آمده كه همه در وحى انبیاء است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۲۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۴۳۰.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۵۸.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۴۰۵.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۷۴، خطبه ۱۹۲.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۸۲، خطبه ۱۸۷.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۰، خطبه ۱۹۱.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص، خطبه ۱۹۲.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۲۱.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۲۳.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۴۹۵.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۲، ص۲۰.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۹۷.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۰۴، حکمت ۱۲۶.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۸۲، حکمت ۱۳۱.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۳، حکمت ۱۳۱.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۶۷، حکمت ۱۳۱.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۳۰.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۳۲.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۳، ص۹۳.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۰۲.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۲۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وحی»، ج۲، ص۱۱۲۵.    






جعبه ابزار