«ایماء» در لغت به معنای اشاره، و در اصطلاح، کنایه‌ای است با وسائط اندک و روشنی ارتباط (تلازم بین لازم و ملزوم) که بی هیچ تعریضی مستقیما بر معنای مقصود دلالت می‌کند؛ گویا به سوی آن معنا اشاره می‌شود؛
(واتل علیهم نبا نوح اذ قال لقومه یا قوم ان کان کبر علیکم مقامی وتذکیری بآیات الله…)؛ "و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه که به قوم خود گفت ای قوم من اگر ماندن من «در میان شما» و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است".
