• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وحدت متعلق یقین و شک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


وحدت متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک؛ ۲. از ارکان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.


وحدت متعلق یقین و شک، از ارکان استصحاب بوده و به این معنا است که به همان امری که یقین تعلق گرفته، شک هم تعلق می‌گیرد؛ برای مثال، روز جمعه، نسبت به عدالت زید یقین وجود دارد، اما روز شنبه در آن شک می‌شود و سپس عدالت وی استصحاب می‌گردد.

مراد از وحدت متعلق یقین و شک، وحدت در وجود خارجی است، نه صرف وحدت در ماهیت که با تعدد وجود خارجی سازگار است.
[۱] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج ۳، جزء ۱، ص ۹.    
[۲] روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج ۵، ص ۲۱۳-۲۱۱.
[۳] ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج ۴، ص ۱۲۰-۱۱۵.    
[۴] سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۹۲.    
[۵] سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۲۲۰.    
[۶] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج ۴، ص ۲۰۸.
[۷] صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج ۶، ص ۱۱۱.    
[۸] صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج ۲، ص ۴۸۷.    
[۹] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۵۱.    
[۱۰] کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۴۱.
[۱۱] فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ص ۱۱۷.


۱. ↑ عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج ۳، جزء ۱، ص ۹.    
۲. ↑ روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج ۵، ص ۲۱۳-۲۱۱.
۳. ↑ ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج ۴، ص ۱۲۰-۱۱۵.    
۴. ↑ سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۹۲.    
۵. ↑ سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۲۲۰.    
۶. ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج ۴، ص ۲۰۸.
۷. ↑ صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج ۶، ص ۱۱۱.    
۸. ↑ صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج ۲، ص ۴۸۷.    
۹. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۵۱.    
۱۰. ↑ کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۴۱.
۱۱. ↑ فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ص ۱۱۷.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۸۷، برگرفته از مقاله «وحدت متعلق یقین و شک».    




جعبه ابزار