• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُؤْمِنُونَ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُؤْمِنُونَ: (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ)
«مُؤْمِنُونَ» کسانیکه به خدا ایمان دارند و این ایمان باعث آرامش آن‌ها گردد.
در اين آيه خداوند به پنج قسمت از صفات برجسته مؤمنان اشاره كرده كه سه قسمت آن، جنبه روحانى و معنوى و باطنى دارد. و دو قسمت آن جنبه علمى و خارجى، سه قسمت اول عبارتند از: احساس مسئوليت، تكامل ايمان، توکل. و دو قسمت ديگر عبارتند از: ارتباط با خدا، ارتباط و پيوند با خلق خدا.



به موردی از کاربرد «مُؤْمِنُونَ» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - مُؤْمِنُونَ (آیه ۲ سوره انفال)

(إِنَّما الْمُؤْمِنونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيمانًا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلونَ) «مؤمنان، تنها كسانى هستند كه هرگاه نام خدا برده شود، دل‌هاشان ترسان مى‌گردد؛ و هنگامى كه آيات او بر آن‌ها خوانده مى‌شود، ايمانشان فزون‌تر مى‌گردد؛ و تنها بر پروردگارشان توکّل دارند.»

۱.۲ - مُؤْمِنُونَ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه امتيازات مردانى را كه به معناى حقيقى كلمه، مؤمن هستند بيان نموده و اوصاف كريمه و ثواب جزيلشان را برمى‌شمارد تا بدين وسیله جمله سابق را كه فرموده بود: (فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ) تاكيد نمايد.
و از ميان همه صفات ايشان، پنج صفت را انتخاب نموده و در اين آيه ذكر كرده است و اين پنج صفت، صفاتى هستند كه داشتن آن مستلزم داشتن تمامى صفات نیک و ملازم با دارا بودن حقيقت ايمان است، صفاتى است كه اگر خود انسان در آن‌ها تامل و دقت كند خواهد ديد كه داشتن آن، نفس را براى تقوا و اصلاح ذات بين و اطاعت خدا و رسول آماده مى‌سازد.
و آن صفات عبارت است از:
• ترسيدن و تكان خوردن دل در هنگام ذكر خدا
• زياد شدن ايمان در اثر استماع آيات خدا
• توكل
• بپا داشتن نماز
• انفاق از آن‌چه كه خدا روزى فرموده. و معلوم است كه سه صفت اول از اعمال قلب و دو صفت اخير از اعمال جوارح است، و در ذکر آن رعايت ترتيب واقعى و طبيعى آن شده است، چون نور ايمان به تدريج در دل تابيده مى‌شود و هم چنان رو به زيادى مى‌گذارد تا به حد تمام رسيده و حقيقتش كامل شود. مرتبه اول آن كه همان تاثر قلب است عبارت است از وجل و ترس و تكان خوردن دل در هنگام ذكر خدا.

۱. انفال/سوره۸، آیه۲.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۲۰۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۹۱.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۷، ص۸۶.    
۵. انفال/سوره۸، آیه۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۷.    
۷. انفال/سوره۸، آیه۲.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۶۱.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۹۸.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مومنون»، ج۱، ص۱۰۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انفال | لغات قرآن




جعبه ابزار