مَوْعودِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَوْعودِ:(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) «مَوْعودِ» به معنى «
وعده داده شده» از مادۀ «
وعد» (نويد دادن) است.
خداوند در اين
آیه به «روز
وعده داده شده» (روز رستاخيز) سوگند ياد مى‌كند
(وَ اَلْيَوْمِ اَلْمَوْعودِ) همان روزى كه تمام انبيا و پيامبران الهى آن را
وعده داده‌اند و صدها آيۀ
قرآن مجید از آن
خبر مى‌دهد، همان روزى كه ميعاد
وعده‌گاه همۀ اوّلين و آخرين است و روزى است كه بايد حساب همگان تصفيه شود.
به موردی از کاربرد «
مَوْعودِ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) «و سوگند به آن روز
موعود.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
در آيه مورد بحث سوگند به آسمانى ياد شده كه به
وسیله برج‌ها محفوظ مى‌شود، و مناسبت اين سوگند با قصه‌اى كه به زودى بدان
اشاره مى‌كند، و با
وعده و
وعيدى كه مى‌دهد بر كسى پوشيده نماند، و ما به زودى به اين مناسبت اشاره مى‌كنيم.
(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) اين جمله
عطف است بر كلمه السماء ، يعنى سوگند به آسمان داراى برج‌ها، و سوگند به روز
موعود كه منظور از آن روز قيامتى است كه خداى تعالى
وعده داده در آن روز ميان بندگانش داورى كند.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «
موعود»، ج۴، ص ۶۸۹.
