فَناء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

فَناء (به فتح فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای از بين رفتن است.

---

فَناء به معنای از بين رفتن است.

---

به موردی از فَناء که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَناء (آیه ۲۷ سوره الرحمن)

(كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ‌ • وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ‌)
يعنى: «هر كه از جنّ و انس در روى زمين است فانى شدنى است، ولى پروردگارت كه داراى جلال و کرامت است می‌ماند.»
چون سوره الرحمن درباره جنّ و انس است.
ظاهرا مراد از مَنْ عَلَيْها جن و انس باشد.
فناء معدوم شدن نيست، زيرا موجود معدوم نمی‌شود؛ بلكه مقصود از بين رفتن صورت و تركيب ظاهرى است.
همين‌كه انسانى مُرد و خاك شد، فناء شده است.
آيه‌: (كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ‌)
(همه چيز جز ذات پاك او فانى مى‌شود.)
از آيه ما نحن فيه اعمّ است و در «وجه» خواهد آمد.

---