• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَلَح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَلَح (به فتح فاء و لام) از واژگان قرآن کریم به معنای رستگاری و نجات است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: فَلاح (به فتح فاء) و اِفْلاح (به کسر الف و سکون فاء) که به معنای رستگارى و نجات می‌باشند.



فَلَح (بر وزن فَرَس) و فَلاح به معنى رستگارى و نجات است، همچنين است اِفْلاح.


به موردی از فَلَح که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - أَفْلَحَ (آیه ۱۴ سوره اعلی)

(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى • وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى‌)
«رستگار شد آنكه پاک شد و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز خواند.»
آن در قرآن همه جا از باب افعال به كار رفته و شامل رستگارى دنیا و آخرت است و سبب آن پيروى از خواسته‌هاى عقل و دستورات دین می‌باشد.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۰.    
۴. اعلی/سوره۸۷، آیه۱۴-۱۵.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۳۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۶.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی ج۲۰، ص۵۰۰.    
۱۰. طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فلح»، ج۵، ص۲۰۱-۲۰۲.    






جعبه ابزار