عَنید (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَنيد (به فتح عین و کسر نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای طاغى و كسی كه دانسته با
حق عناد و مخالفت كند، می‌باشد.
عَنِيد طاغى و كسی كه دانسته با
حق عناد و مخالفت كند.
در
قاموس آمده:
«عَنَدَ عَنُوداً: خالَفَ الْحَقَّ وَ رَدَّهُ عارِفاً بِهِ فَهُوَ عَنيدٌ.» در
مجمع فرموده: عنيد مبالغه عاند است و عناد آن است كه دانسته و از روى
تکبّر يا
ستم از
حق امتناع كند.
به مواردی از
عَنِيد که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ) «از
پیامبران خدا نافرمانى كردند و امر هر ستمگر طاغى و
ستيزه‌گر را اطاعت كردند.»
(إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً) «او راجع به آيات ما مخالف و
ستيزه‌گر بود.»
(وَ اسْتَفْتَحُواْ وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ) (و آن‌ها از خدا تقاضاى فتح و پيروزى بر
کفّار كردند؛ و سرانجام هر گردنكش
حق ستيزى نوميد و نابود شد.)
(أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ) (
خداوند فرمان مى‌دهد: هر
کافر حق ستيزى را در
دوزخ افكنيد.)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عنید»، ج۵، ص۵۶.
