عول (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَوْل (به فتح عین و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای
جور و ميل از
حق است.
اين لفظ يک‌بار بيشتر در
قرآن مجید نيامده است.
عَوْل به معنای
جور و ميل از
حق می‌باشد.
«عالَ الرَّجُلُ يَعُولُ عَوْلًا وَ عَيالَةً أَيْ مالَ وَ جارَ» عول فرائض از آن است كه چون سهام زياد باشد به آنها نقص (و جور) داخل شود.
ابوطالب (علیه‌السّلام) فرموده است:
«بِمِيزانِ قِسْطٍ وَزْنُهُ غَيْرُ عائِلٍ» ميزان عدالتى كه وزن آن ناقص نيست.
به موردی از
عَوْل که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَواحِدَةً أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ ذلِكَ أَدْنى أَلَّا تَعُولُوا) «اگر ترسيديد كه در صورت گرفتن زنان بيشتر،
عدالت نكنيد، فقط يكک زن بگيريد و يا از كنيزان اختيار كنيد، آن نزديک‌تر است به اين‌كه
ظلم و بى‌انصافى نكنيد.»
اين لفظ يک‌بار بيشتر در
قرآن نيامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عول»، ج۵، ص۶۹.
