طوفان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طوفان (به فتح طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای هر حادثه‌ای که محیط به
انسان باشد.
ولی در آبی که به حد اعلای کثرت رسیده، متعارف شده است.
این کلمه دو بار در
قرآن کریم به کار رفته است.
طوفان هر حادثه‌ای که محیط به انسان باشد را گویند.
ولی در آبی که به حد اعلای کثرت رسیده، متعارف شده است، زیرا طوفانی که
قوم نوح را فرا گرفت
آب بود.
لذاست که آن در
اقرب الموارد: باران شدید، آب غالب که هر چیز را فرا می‌گیرد، شدت تاریکی شب، مرگ عمومی، قتل عام، سیل غرق کننده و ... آمده است.
قول
مجمع البیان نیز نظیر اقرب الموارد است.
به مواردی از
طوفان که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ) (و سرانجام طوفان عظيم آنان را فرا گرفت در حالى‌كه ستمكار بودند.)
(فَاَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ‌الطُّوفانَ وَ الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ) (طوفان،
ملخ، آفت گياهی، قورباغه‌ها و خون را- كه نشانه‌هايى از هم جدا بودند- بر آن‌ها فرستاديم.)
مراد از طوفانی که فرعونیان را گرفت چیست؟ آن‌را
سیل، مرگ عمومی،
طاعون،
آبله گفته‌اند.
در
تفسیر المنار از
عایشه از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده که مراد از طوفان
مرگ است و گوید: حدیث عایشه ضعیف است و با آن قول مخالف لغت ثابت نمی‌شود.
نگارنده گوید: ما بعد آیه صریح است در اینکه پس از بلیّه پیش
حضرت موسی آمده خواهش
دعا می‌کردند، آن با مرگ چگونه جمع می‌شود؟ ظاهرا مراد از طوفان، آب و سیل باشد چنان‌که قول اول است. در مجمع البیان در روایتی که از
صادقین (علیهما‌السّلام) نیز نقل شده آن‌را آب فرموده‌اند که دیار و مساکن فرعونیان را خراب کرد تا به بیابان پناه برده چادرها به پا داشتند.
در تورات فعلی سفر خروج باب نهم آن‌را تگرگ توام با رعد و آتش گفته است که بر مصریان بارید، تا به حضرت موسی
الحاح کردند، در اثر
دعای موسی آن بلا رفع شد.
طوفان دو بار در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طوفان»، ج۴، ص۲۵۲-۲۵۳.
