• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سحت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مالی که از راه حرام به دست آمده و نامشروع باشد سحت می باشد



سحت با ضمّ سین و سکون حاء خوانده می شود.



مال نامشروع را سُحْت می گویند.


واژه سحت در قرآن کریم؛ و نيز روايات و به تبع آن دو، در كلمات فقها به كار رفته است. مراد از سحت مالى است كه از راه حرام به دست مى‌آيد.


مالى كه در ازاى فروختن مردار يا سگ يا شراب دريافت مى‌شود و نيز مزدى كه زن بدکار در ازاى زنا دادن مى‌گيرد يا رشوه‌اى كه قاضی در قبال حکم خود دريافت مى‌كند و يا ربايى كه ربا خوار مى‌گيرد، در روايات از مصاديق سحت شمرده شده است.؛ در روايتى از امام باقر عليه السّلام به مالى كه به خیانت از امام عليه السّلام گرفته شده است، مانند تصرف در سهم امام از خمس يا در انفال بدون اذن امام عليه السّلام و نيز خوردن مال یتیم و مانند آن از مصاديق سحت شمرده شده است.
بنابر اين، سحت بر هر مال به دست آمده از راه کسب نامشروع يا خيانت و مانند آن اطلاق مى‌شود؛ از اين رو، برخى لغويان سحت را به هر حرامى كه ذكر آن زشت و ننگ آور است، تعريف كرده‌اند.


۱. مائده/سوره۵، آیه۶۲و۶۳.    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۳۴۳.    
۴. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۹۲-۹۶.    
۵. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۹۳.    
۶. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۳، ص۱۳۲.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۴، ص۴۰۹-۴۱۰.    


رده‌های این صفحه : قرآن شناسی | واژگان قرآنی




جعبه ابزار