ذوق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَوْق (به فتح ذال و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای چشیدن است.
ذَوْق به معنای چشیدن است.
راغب می‌گويد: استعمال آن در قليل است زيرا كه به كثير، خوردن
اطلاق می‌شود نه چشيدن در قرآن درباره عذاب آمده در عرف هر چند در قليل معروف است ولى صلاحيت دارد كه از آن كثرت نيز اراده شود.
به مواردی از
ذَوْق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها) يعنى «سنگينى و نتيجه كار خود را چشيد.»
بيشتر استعمال آن در قرآن درباره
عذاب است و گاهى در
رحمت نيز به كار رفته مثل
(وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ ...) (و هرگاه بعد از ناراحتى كه به او رسيده رحمتى از سوى خود به او بچشانيم ....)
(فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ ...) (امّا نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند؛ و خداوند بخاطر اعمالى كه انجام مى‌دادند، لباس گرسنگى و ترس را بر آنها پوشانيد.)
درباره اضافه لباس به جوع و خوف در
المیزان می‌گويد آن دلالت بر احاطه و شمول دارد يعنى
گرسنگی و
ترس به همه آنها رسيد و احاطه كرد چنانكه
لباس بدن را احاطه می‌كند.
و نيز آمده
(كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ) (هر انسانى مرگ را مى‌چشد.)
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذوق»، ج۳، ص۳۱.
