• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکمت ۴۶۲ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



الدعاء للمطر

وَ قَالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ) فى دُعاء اسْتَسْقى بِهِ:
در دعایی‌ که با آن طلب باران نمود، گفت:

«اللَّهُمَّ۱
خداوندا!



«اسْقِنَا ذُلُلَ السَّحَابِ»۲
ما را به ابرهای‌ رام سیراب کن،



«دُونَ صِعَابِهَا۳
نـه ابـرهای‌ سـرکش.

وَ هذا مِنَ الْكَلامِ الْعَجيبِ الْفَصاحَةِ، وَ ذلِكَ اَنَّهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ) شَبَّهَ السَّحابَ ذَواتِ الرُّعُودِ وَ الْبَوارِقِ وَ الرِّياحِ وَ الصَّواعِقِ بِالإِبِلِ الصِّعابِ الَّتى تَقْمِصُ بِرِحالِها، وَ تَقِصُ بِرُكْبانِها، وَ شَبَّهَ السَّحابَ خالِيَةً مِنْ تِلْكَ الرَّوائِعِ بِالإِبِلِ الذُّلُلِ الَّـتى تُحْتَـلَبُ طَيِّـعَةً وَ تُـقْتَـعَـدُ مُسْـمِحَـةً.
این سخنی‌ است عجیب رسا، چه اینکه آن حضرت (علیه‌السّلام) ابرهای‌ دارای‌ رعد و برق و طوفان و صاعقه را به شترهای‌ سرکشی‌ که بار را از پشت خود می‌ اندازند، و سواران خود را به زمین می‌ زنند، و ابرهای‌ خالی‌ از این امور وحشتزا را به شترهای‌ رامی‌ که شیرشان را می‌ دوشند و آنها هم فرمان می‌ برند، و بر آنها سوار می‌ شوند و آنها هم خوشرفتاری‌ می‌ کنند تشبیه نموده.





جعبه ابزار