حِنْث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

حِنْث (به کسر حاء و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای گناه است.
بعضی از مفسران این واژه را نقض عهد و شکستن قسم نیز ترجمه کرده‌اند.
مشتقات حِنْث که در آیات قرآن آمده عبارتند از:

---

حِنْث به معنی گناه است.

---

به مواردی از حِنْث که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْحِنْثِ‌ (آیه ۵۶ سوره واقعه)

(وَ کانُوا یُصِرُّونَ عَلَی‌ الْحِنْثِ‌ الْعَظِیمِ‌.)
و بودند که بر گناه بزرگ اصرار می‌کردند.»
طبرسی آن را نقض عهد
و از مجاهد و قتاده گناه نقل می‌کند.
در قاموس، گناه و شکستن قسم و میل به باطل و بالعکس گفته است؛
ولی گناه با آیه گذشته بهتر می‌سازد.}}

۲.۲ - تَحْنَثْ‌ (آیه ۴۴ سوره ص)

(وَ خُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ‌.)
(بسته‌اى از ساقه هاى گندم مانند آن را برگير و با آن به همسرت بزن و سوگند خود را مشكن.)

---