حَجَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَجَر (به فتح حاء و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
سنگ است.
جمع آن عبارت است از:
حِجارة (به کسر حاء) و اَحْجار (به فتح الف و سکون حاء) که به معنی سنگ‌ها است.
این واژه پانزده بار در
نهج البلاغه آمده است.
حَجَر به معنای سنگ است.
حِجارة و
اَحْجار جمع آن می‌باشند که به معنی سنگ‌ها آمده است.
بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با پیروی از سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده است:
«خَرَجَ مِنَ الدُّنْيا خَميصاً، وَ وَرَدَ الاْخِرَةَ سَليماً، لَمْ يَضَعْ حَجَراً عَلى حَجَر، حَتّى مَضى لِسَبيلِهِ» «او با شکم گرسنه از این جهان
رحلت کرد و با سلامت (روح و ایمان) به سرای دیگر وارد شد. او تا آن زمان که از جهان رخت بربست و دعوت حق را اجابت کرد سنگی روی سنگ ننهاد (و خانه محکمی برای خود نساخت).»
همچنین در رابطه با
خانه کعبه می‌فرماید:
«أ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ اللهَ سُبْحانَهُ، اخْتَبَرَ الاَْوَّلينَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ صَلّى اللهِ عَلَيْهِ، إِلى الاخِرينَ مِنْ هذا الْعالَمِ، بأَحْجار لا تَضُرُّ وَ لا تَنْفَعُ» «آیا نمی‌بینید
خداوند انسان‌های نخستین را از زمان
آدم تا آخرین آن‌ها را در این عالم با سنگ‌هایی (منظور خانه کعبه است)
آزمایش نموده که نه
زیان می‌رساند نه
سودی می‌بخشد.»
این واژه پانزده بار در نهج البلاغه آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حجر»، ج۱، ص۲۵۱.
