حفد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَفْد (فتح حاء و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای سرعت در عمل و خدمت است.
مشتق این واژه که در
قرآن به کار رفته است،
حَفَدَة (به فتح حاء، فاء و دال)، به معنی یار و خدمتکار است.
این واژه فقط یک‌بار در قرآن آمده است.
حَفْد به معنای سرعت در عمل و خدمت است.
طبرسی فرماید: اصل حفد سرعت در کار است، در
دعا آمده:
«اللَّهُمَّ اِلْیَکَ نَسْعَی وَ نَحْفِدُ؛ خدایا به سوی تو سعی و سرعت می‌کنیم.»
به اعوان و یاران حفده گویند زیرا که در پیروی و طاعت سرعت به خرج می‌دهند.
به موردی از
حَفْد که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ اَزْواجِکُمْ بَنِینَ وَ حَفَدَةً) «
خدا به شما از زنانتان فرزندان و خدمتکاران عطا کرده است این خدمتکاران از فرزندانند.»
حفده جمع حافد به معنی خدمتکار است.
چون فرموده (مِنْ اَزْواجِکُمْ) و چون حافد به معنی فرزند فرزند (نوه) نیز آمده شاید مراد از حفده نوه‌ها باشد.
این کلمه فقط یک‌بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حفد»، ج۲، ص۱۵۴.
