حفد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَفْد از
واژگان قرآن کریم به معنای سرعت در عمل و خدمت است. مشتق این واژه در
قرآن به کار رفته است، به صورت:
حَفَدَة (به فتح حاء و فاء و دال)، به معنی یار و خدمتکار است که فقط یکبار در قرآن آمده است.
حَفْد به معنای سرعت در عمل و خدمت است.
طبرسی فرماید: اصل حفد سرعت در کار است، در دعا آمده: «اللَّهُمَّ اِلْیَکَ نَسْعَی وَ نَحْفِدُ؛ خدایا به سوی تو سعی و سرعت می‌کنیم.»
به اعوان و یاران حفده گویند زیرا که در پیروی و طاعت سرعت به خرج می‌دهند.
(وَجَعَلَ لَکُمْ مِنْ اَزْواجِکُمْ بَنِینَ وَ حَفَدَةً) حفده جمع حافد به معنی خدمتکار است
یعنی: «
خدا به شما از زنانتان فرزندان و خدمتکاران عطا کرده است این خدمتکاران از فرزندانند.» چون فرموده مِنْ اَزْواجِکُمْ و چون حافد به معنی فرزند فرزند (نوه) نیز آمده شاید مراد از حفده نوه‌ها باشد.
این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حفد»، ج۲، ص۱۵۴.
