• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثُبُور (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ثُبُور (به ضم ثاء و باء) یکی از مفردات نهج‌البلاغه، به معنای هلاکت است.
حضرت علی (علیه‌السّلام) در بیانی در خصوص سیمای فاسدان از این واژه استفاده نموده است. این واژه یک‌بار در نهج البلاغه آمده است.



ثُبُور به معنای هلاکت، آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «ثبر ثبورا: هلک».


یکی از موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الثُّبورَ - خطبه ۲ (موعظه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی در خصوص فاسدان می‌فرماید:
«زَرَعوا الفُجورَ، وَ سَقَوْهُ الغُرورَ، وَ حَصَدوا الثُّبورَ
«مخالفان ما فساد و تباه‌كارى و نافرمانى را در دل‌ها كاشتند و از آب غرور و فریب آن سيراب ساختند و (نتيجه) آن را كه هلاکت بود چيدند.»
این واژه یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ص۳۰۳.    
۲. ابن منظور، لسان العرب، ج۴، ص۹۹.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۴۰، خطبه ۲.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۴، خطبه ۲.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۷، خطبه ۲.    
۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۹۲.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۹۲.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۳۰۶.    
۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۲۵.    
۱۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثبور»، ص۱۸۲.    






جعبه ابزار