حاجی اى که در منی، موفّق به حلق یا تقصیر نشده است، اگر امکان بازگشت به منی برایش فراهم نباشد، در هر جاى ممکن، باید حلق یا تقصیر کند و مو ها یا ناخن هایش را به منی بفرستد. در اینکه فرستادن آن در هر حال واجب است یا تنها در صورت تعمّد خروج از منی قبل از حلق یا تقصیر، یا در هر حال مستحب است، اختلاف مى‌باشد.
حاکم شرع، دو حکم - یکى از طرف مرد و دیگرى از طرف زن - تعیین مى کند و نزد ایشان مى فرستد تا با در نظر گرفتن مصالح دو طرف، به طلاق یا آشتى، داوری نمایند. در وجوب یا استحباب بعث حکم از سوى حاکم شرع، اختلاف است. بیشتر فقها آن را واجب دانسته‌اند.
