بال (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بال از
واژگان قرآن کریم به معنای حال، خاطر و قلب است.
بال به معنای حال است.
مجمع البیان و
مفردات آن را حال معنی کردهاند
در
قاموس حال و خاطر و قلب و غیره نیز گفته شده است.
(قالَ فَما بالُ الْقُرُونِ الْاُولی قالَ عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی) «
فرعون گفت: حال مردمان گذشته (که به
خدا ایمان نیاوردند) چیست؟
موسی گفت علم آنها پیش پروردگار من است.»
(فَسْئَلْهُ ما بالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِی قَطَّعْنَ اَیْدِیَهُنَّ) «حال و حکایت زنانی که دستهایشان را بریدند چیست و چرا آنکار کردند؟»
در
نهج البلاغه هست:
«وَ لَا- تَخْطُرُ بِبَالِ اُولِی الرَّوِیَّاتِ خَاطِرَةٌ مِنْ تَقْدِیرِ جَلَالِ عِزَّتِهِ.» «بخاطر صاحبان فکر چیزی از اندازه
قدرت خدا نمیرسد.» در اینجا میبینیم که «
بال» در قلب بکار رفته است.
راغب در اینگونه موارد «
بال» را به معنی حال باطنی (که قلب هم میشود گفت) گرفته است.
کلمه
بال چهار بار در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بال»، ج۱، ص۲۴۸.