اِجْتِباء (مفردات‌قرآن)

گويا منظور کفّار از اين كلام آن بود كه حضرت آیه‌ها را از خودش می‌آورد و مربوط به خدا نيست؛ لذا می‌گفتند چرا آيه‌ها را جمع و جور نكردى و نياوردى؟

هر كه با نظر انصاف در اين آیه دقّت كند خواهد ديد كه به ائمّه دوازده‌گانه (عليهم‌السلام) تطبيق می‌شود؛ زيرا آن‌ها برگزيدگانند نه تمام امّت‌، (هُوَ اجْتَباكُمْ‌) و آن‌ها فرزندان ابراهيم‌اند نه همه مردم‌، (مِلَّةَ أَبِيكُمْ‌) و رسول خدا شاهد بر آن‌ها و آن‌ها شاهد بر مردم‌اند و اين شهادت نتيجه اجتباء است‌.
(لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ‌) در تفسیر برهان و صافی رواياتى در اين زمينه نقل شده است و راجع به تفصيل مطلب به المیزان ذيل آیه ۱۴۳ سوره بقره رجوع شود كه به طور مشروح تحقيق شده است.
بى‌انصافى است كه گفته شود: (اجْتَباكُمْ‌) به معنى برگزيدن مردم براى تكاليف است. زيرا چنين تعبيرى در قرآن نداريم و اجتباء در همه جاى قرآن در برگزيدن پیامبران به كار رفته است مگر در آيه ۲۰۳ سوره اعراف كه گذشت و آن نقل قول كفّار است؛ يا اين‌كه بگویيم: چون ابراهيم پدر رسول خداست و آن حضرت پدر امّت، لذا ابراهيم پدر امّت خوانده شده است و يا اين‌كه اكثر عرب پسران او بودند. گويا آیه شریفه فقط براى آن روز و براى عرب‌هاست و ديگر خطاب براى امروزی‌ها صادق نيست. حقّ آن است كه مخاطب‌ (مِلَّةَ أَبِيكُمْ) مردان مخصوصى‌اند همچنين مصداق‌ (اجْتَباكُمْ‌) و (شهداء)، كه عبارت از ائمّه باشند.