• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اعراب قرآن‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: اعراب قرآن‌ (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: اعراب قرآن‌ (مقالات مرتبط).
دیگر کاربردها: اعراب (ابهام زدایی).


اعراب قرآن‌ قرآن مجید در زمان حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) با خطّ کوفه استنساخ می‌شد.
برای اولین بار توسّط ابوالاسود دئلی که اصول علم نحو را از علی (علیه‌السّلام) یاد گرفته بود، قرآن مجید نقطه گذاری شد.
به‌دست خلیل بن احمد نحوی واضع علم عروض، اشکالی از قبیل مدّ، فتحه، ضمّه، کسره، تنوین و غیره وضع گردید و کلمات قرآن با آن‌ها علامت‌گذاری شده است.


قُرْآن
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۶۲.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۳۷.    
اين لفظ در اصل مصدر به معنى خواندن است.

قرآن مجید در زمان حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) با خطّ کوفه استنساخ می‌شد چنان‌که در «قرآن در اسلام» از اتقان نقل شده است.
[۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۴.
جرجی زیدان در تاریخ آداب اللغة العربیّة می‌گوید: قرآن را با خطّ کوفی و نامه‌ها را با خطّ نبطی می‌نوشتند ولی صاحب تاریخ قرآن در همان کتاب می‌نویسد: قرآن را با خطّ نسخی که در آن زمان معمول بود می‌نوشتند.
[۵] زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۴۴.
[۶] زیدان، جرجی، تاریخ آداب اللغة العربیة، ج۱، ص۲۲۸.

به هر حال خطّ آن زمان دارای نقطه و حرکه نبود و عرب‌ها بنابر لغت خویش که ملکه ایشان بود آیات را درست و صحیح می‌خواندند و چون اسلام در ممالک غیر عربی منتشر گردید مسلمانان غیر عرب نتوانستند صحیح بخوانند لذا در زمان عبدالملک مروان توسّط ابو الاسوددئلی که اصول علم نحو را از علی (علیه‌السّلام) یاد گرفته بود، قرآن مجید نقطه گذاری شد و تا حدّی ابهام خواندن آن رفع گردید.
بالاخره به‌دست خلیل بن احمد نحوی واضع علم عروض اشکالی از قبیل مدّ، فتحه، ضمّه، کسره، تنوین و غیره وضع گردید و کلمات قرآن با آنها علامت گذاری شده و به این طریق ابهام تلفّظ رفع گردید و پیش از آن مدّتی با نقطه به حرکت الفاظ اشاره می‌شد و مثلا به جای فتحه بالای حرف اول کلمه نقطه می‌گذاشتند و به جای کسره زیر حرف اول و به جای ضمّه بالای حرف طرف آخر.
[۷] زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، فصل نهم و دهم.
[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۳۰.


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۶۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۳۷.    
۴. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۶۴.
۵. ↑ زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۴۴.
۶. ↑ زیدان، جرجی، تاریخ آداب اللغة العربیة، ج۱، ص۲۲۸.
۷. ↑ زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، فصل نهم و دهم.
۸. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۳۰.


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اعراب قرآن‌»، ج۵، ص۲۹۲.    


رده‌های این صفحه : اعراب گذاری قرآن | مفردات قرآن
جعبه ابزار