آیه کرسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به
آیه ۲۵۵
سوره بقره، "آیة
الکرسی" مى گویند.
آیه ۲۵۵
سوره بقره؛ آیه در بر دارنده "
کرسی خداوند " را آیة
الکرسی گویند.
به عقیده برخى از
مفسران، و با توجه به برخى از
روایات آیات ۲۵۶ و ۲۵۷ از همین
سوره نیز جزء آیة
الکرسى شمرده شده است، ولى منابع اصیل و کهن آن را تأیید نمى کند.
علت اشتهار این
آیه به "آیة
الکرسی" ذکر "
کرسى خداوند " در این آیه است: "وسع
کرسیه السموات والارض؛ تخت (
حکومت ) او،
آسمان ها و
زمین را دربرگرفته است ".
از برخى روایات از
پیامبر اکرم (ص) درباره این آیه، معلوم مى شود که از زمان
پیامبر (ص) این آیه به همین نام شناخته مى شد.
در
تفسیر "عیاشی" از
امام صادق (ع)
روایت شده که "
ابوذر" از پیامبر (ص) سؤال کرد: برترین
آیاتی که بر شما
نازل گشته، کدام آیه است ؟ فرمود: "آیة
الکرسی".
طبق
حدیثی از امام صادق (ع) "
کرسی"
علم اختصاصى
خداوند است که هیچ کس (حتى
انبیا) بر آن آگاهى نمى یابد.
کرسى مانند
عرش است که هر کدام دو
معنا دارند یکى تخت و سریر و دیگرى علم و عظمت و احاطه و
قدرت الهی، که اکثر
مفسران معناى اخیر را مناسب مى دانند.
در بعضى از روایات آمده است که
اسم اعظم الهى در آیة
الکرسى است.
فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیرالکبیر، ج۷، ص۲-۱۳.
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۵۵۲.
سبحانی، جعفر، الایمان والکفرفى الکتاب والسنة، ج۱، ص۲۵۰.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، ج۲، ص۱۹۰.
منصور، عبدالحمیدیوسف، نیل الخیرات فى القراءات العشرة، ج۲، ص۳۴۲.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
