مَعَ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَعَ (به فتح میم و فتح عین) از
واژگان قرآن کریم است. به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معا» و به قولى حرف جرّ است که به معنی اجتماع است.
مَعَ به قول مشهور اسم است به دليل دخول
تنوین در «معا» و به قولى
حرف جرّ است. و آن دلالت بر
اجتماع دارد خواه اجتماع در
مکان باشد مثل «هما معا فى الدّار» و خواه در
زمان مثل «هما ولدا معا» آن دو با هم زایيده شدند. و خواه در مقام مثل «هما معا فى العلوّ». ايضا مفيد معنى نصرت و يارى است. يارى شده همان
مضاف الیه «مع» است چنان‌كه
راغب می‌گويد مثل:
(لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا) «يعنى محزون نباش خدا يار ما است.»
(إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ) «خدا يار آنان است كه
تقوا كرده و آنان‌كه نيكو كارانند.»
و آن به لفظ «مع- معك- معكم- معكما- معنا- معه- معها- معهم و معى» در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مع»، ج۶، ص۲۶۲.
