• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یَوْمُ‌ الْفَصْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: یوم الفصل.


يَوْمُ‌ الْفَصْل (به فتح فاء و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای روز قيامت است.
مراد از آن حکومت و قضاوت حق است كه در نتيجه حق از ناحق، عادل از ظالم جدا شده و هر يک راه خويش روند.



يَوْمُ‌ الْفَصْل تعبير از روز قيامت است.
مراد از آن حكومت و قضاوت حق است كه در نتيجه حق از ناحق، عادل از ظالم جدا شده و هر يك راه خويش روند.


به مواردی از يَوْمُ‌ الْفَصْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - يَوْمُ‌ الْفَصْلِ‌ (آیه ۲۱ سوره صافات)

(هذا يَوْمُ‌ الْفَصْلِ‌ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ‌)
«اين روز قیامت و روز جدا كردن حق از باطل است كه تكذيب می‌كرديد.»
تعبير از روز قيامت با (يَوْمُ‌ الْفَصْلِ‌) در بسيارى از آيات آمده است و مراد از آن حکومت و قضاوت حق است كه در نتيجه حق از ناحق، عادل از ظالم جدا شده و هر يک راه خويش روند.


۲.۲ - يَفْصِلُ‌ (آیه ۱۷ سوره حج)

(إِنَّ اللَّهَ‌ يَفْصِلُ‌ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ)
(خداوند در ميان آنان روز قيامت داوری مى‌كند.)


۲.۳ - يَفْصِلُ‌ (آیه ۲۵ سوره سجده)

(إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ‌ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ‌)
(البته پروردگار تو ميان آنان روز قيامت در آن‌چه در آن اختلاف داشتند حكم مى‌كند.)


۲.۴ - يَوْمَ‌ الْفَصْلِ‌ (آیه ۱۷ سوره نباء)

(إِنَّ يَوْمَ‌ الْفَصْلِ‌ كانَ مِيقاتاً)
(آرى روز جدايى حق از باطل، ميعاد همگان است.)
شايد مراد جدا كردن اجزاء عالم از همديگر باشد ولى بعيد است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۴۰.    
۴. صافات/سوره۳۷، آیه۲۱.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۹۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۳۰.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۶۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۸۸.    
۹. حج/سوره۲۲، آیه۱۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۴.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۰۴.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۵۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۹۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۲.    
۱۵. سجده/سوره۳۲، آیه۲۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۹۹.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۶۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۳۳.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۲۱.    
۲۱. نباء/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۲.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۸.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۵.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۲۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فصل»، ج۵، ص۱۸۱.    






جعبه ابزار