یَمُدُّهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَمُدُّهُ: (یَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ) «یَمُدُّهُ» از مادّه
«مداد» به معنای مرکب یا مادّه رنگینی است که با آن می‌نویسند، و در اصل از
«مدّ» به معنای کشش گرفته شده؛ زیرا خطوط به وسیله کشش قلم بر صفحه کاغذ پیدا می‌شود. بعضی از
مفسران، معنای دیگری نیز برای آن نقل کرده‌اند و آن «روغنی» است که در چراغ می‌ریزند و سبب روشنایی چراغ است، و هر دو معنا در واقع به یک ریشه باز می‌گردد.
(وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ) (و اگر همه درختان روى زمين قلم شود، و دريا براى آن مركّب گردد، و هفت دريا به آن افزوده شود، اينها همه تمام مى‌شود ولى
کلمات خدا پايان نمى‌گيرد؛ خداوند توانا و حكيم است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه من شجرة ، بيان موصول ما مى‌باشد، و شجرة واحد شجر است، كه در اين مقام كه سياق، سياق لو مى‌باشد،
استغراق و كليت را مى‌رساند، يعنى هر درختى كه در زمين است، و مراد از بحر هم، مطلق دريا است، و معناى جمله
(يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ) اين است كه هفت درياى ديگر نظير درياى مفروض آن را كمك كند، و بر آن اضافه شود. پس معناى آيه اين است كه اگر تمامى درختان زمين قلم گردد، و دريا به اضافه هفت درياى ديگر مانند آن مركب فرض شود، و با اين قلم و مركب كلمات خدا را- بعد از تبديل آنها به الفاظ- بنويسند، آب درياها قبل از تمام شدن كلمات (مخلوقات) خدا تمام مى‌شود، چون آب درياها هر چه باشد متناهى است، و كلمات خدا نامتناهى.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَمُدُّهُ»، ص۶۶۱.
