• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مدّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مدّ (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط: مدّ (مفردات‌قرآن)، یَمُدُّونَهُمْ (لغات‌قرآن)، امداد.


مَدّ (به فتح میم و تشدید دال) از واژگان نهج البلاغه به معنای زيادت يا كشيدن است. از مشتقات این کلمه در نهج البلاغه عبارتند از؛ اِمْداد (به کسر الف و سکون میم) به معنى مدّ است. اِمْتِداد (به کسر الف و سکون میم) به معنای كشيده شدن و زيادت است. مادَّه (به فتح و تشدید دال) به معنای ريشه، ياران، مددها و همفكرها است. مُدَّت (به ضم میم و تشدید دال) به معنای زمان، وقت كشيده شده و ادامه يافته است. موادّ به معنای ريشه‌ها و پايه‌ها است. از این کلمه موارد زيادى از آن در نهج‌ البلاغه آمده است.


مَدّ
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۶۷.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۴۳.    
به معنای زيادت يا كشيدن است.
طبرسی فرموده: مدّ در اصل به معنى زيادت است، جذب و كشيدن را مدّ گويند كه سبب زيادت طول شى‌ء است.
[۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۳.    
ولى راغب معنى آن را كشيدن گفته است و گويد: «المدّ: الجرّ»
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۶۳.    
ظاهرا قول طبرسى اصحّ است.

حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام نصيحت فرموده: «فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَفْسِهِ ... وَ مَدَّتْ بِهِ شَيَاطِينُهُ فِي طُغْيَانِهِ»
[۵] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۳۸، خطبه ۱۵۷.    
[۶] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۶۶، خطبه ۱۵۲.    
[۷] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۱، خطبه ۱۵۷.    
«هر كه به غير خود مشغول باشد شياطين او را در طغيانش مى‌كشند و طغيانش ادامه پيدا مى‌كند.»
[۸] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۳۷، خطبه ۱۵۷.    
[۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۸۵.    
(شرح‌های خطبه:
[۱۰] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۸۹.    
[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۱۶۷.    
[۱۲] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۳۱۹.    
[۱۳] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۱۳.    
)

۲.۱ - امداد

امداد به معنى مدّ است. راغب گويد: امداد اكثرا در محبوب و مدّه در مكروه آيد.
[۱۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۶۳.    

حضرت علی (علیه‌السلام) به عمر بن الخطاب فرمايد: «وَ هُوَ دِينُ اللهِ الَّذِي أَظْهَرَهُ، وَ جُنْدُهُ الَّذِي أَعَدَّهُ وَأَمَدَّهُ»
[۱۵] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۱۲، خطبه ۱۴۶.    
[۱۶] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۳۹، خطبه ۱۴۲.    
[۱۷] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۳، خطبه ۱۴۶.    
« آن دين خداست كه پيروز كرده و آماده نموده و زيادت داده است.»
[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۰۷، خطبه ۱۴۶.    
[۱۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۵۹.    
(شرح‌های خطبه:
[۲۰] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۶۱.    
[۲۱] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۶۴۶.    
[۲۲] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۵۲.    
[۲۳] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۱۰۰.    
)

۲.۲ - ماده

«مادّه» اسم فاعل مؤنث است يعنى كشنده و گويند: مادّه شى‌ء ريشه و حالت بالقوه اوست. پس ماده به معنای ريشه، ياران، مددها و همفكرهاست.
چنان كه حضرت فرموده: «الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ»
[۲۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۸۳، حکمت ۵۳.    
[۲۵] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۱۶۴، حکمت ۵۸.    
[۲۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷۸، حکمت ۵۸.    
«مال مايه شهوت‌هاست»
[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۴۷، حکمت ۵۸.    
[۲۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۵۹.    
(شرح‌های حکمت:
[۲۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۵۹.    
[۳۰] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۲، ص۳۶۱.    
[۳۱] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۹۷.    
[۳۲] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۱۹۳.    
)
آن‌گاه كه گفتند: قاتلان عثمان را محاكمه فرمايد، فرمود: «وَ إِنَّ لِهؤُلاَءِ الْقَوْمِ مَادَّةً»
[۳۳] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۷۵، خطبه ۱۶۸.    
[۳۴] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۹۸، خطبه ۱۶۳.    
[۳۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۳، خطبه ۱۶۸.    
( آن‌ها يار و ياور دارند. اگر در اين باره جنبشى پيش آيد) براى اين انقلابيون ماده يعنى ريشه، ياران، مددها و همفكرهاست.
[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۷۳، خطبه ۱۶۸.    
[۳۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۸۵.    
(شرح‌های خطبه:
[۳۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۸۶.    
[۳۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۴۴۶.    
[۴۰] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳.    
[۴۱] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۹۱.    
)
حضرت به مالک اشتر نوشته: «ثُمَّ إِنَّ لِلْوَالِي خَاصَّةً و بِطَانَةً... فَاحْسِمْ مَادَّةَ أُولئِكَ بِقَطْعِ أَسْبَابِ تِلْكَ الاَْحْوَالِ»
[۴۲] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۲۳، نامه ۵۳.    
[۴۳] عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۱۱۵، نامه ۵۳.    
[۴۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۴۱، نامه ۵۳.    
يعنى: «ريشه آن‌ها را با قطع اسباب ظلم و بى‌انصافى، قطع كن.»
[۴۵] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۸۹، نامه ۵۳.    
[۴۶] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۹۱.    
(شرح‌های نامه:
[۴۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۹۸.    
[۴۸] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۱، ص۹۹.    
[۴۹] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۸۹.    
[۵۰] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۹۶.    
)

از این کلمه موارد زيادى از آن در نهج‌ البلاغه آمده است.

۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۶۷.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۴۳.    
۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۳.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۶۳.    
۵. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۳۸، خطبه ۱۵۷.    
۶. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۶۶، خطبه ۱۵۲.    
۷. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۱، خطبه ۱۵۷.    
۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۳۷، خطبه ۱۵۷.    
۹. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۸۵.    
۱۰. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۸۹.    
۱۱. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۱۶۷.    
۱۲. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۳۱۹.    
۱۳. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۱۳.    
۱۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۶۳.    
۱۵. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۱۲، خطبه ۱۴۶.    
۱۶. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۳۹، خطبه ۱۴۲.    
۱۷. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۳، خطبه ۱۴۶.    
۱۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۰۷، خطبه ۱۴۶.    
۱۹. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۵۹.    
۲۰. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۶۱.    
۲۱. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۶۴۶.    
۲۲. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۵۲.    
۲۳. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۱۰۰.    
۲۴. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۸۳، حکمت ۵۳.    
۲۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۱۶۴، حکمت ۵۸.    
۲۶. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷۸، حکمت ۵۸.    
۲۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۴۷، حکمت ۵۸.    
۲۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۵۹.    
۲۹. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۵۹.    
۳۰. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۲، ص۳۶۱.    
۳۱. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۹۷.    
۳۲. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۱۹۳.    
۳۳. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۷۵، خطبه ۱۶۸.    
۳۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۹۸، خطبه ۱۶۳.    
۳۵. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۳، خطبه ۱۶۸.    
۳۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۷۳، خطبه ۱۶۸.    
۳۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۸۵.    
۳۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۸۶.    
۳۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۴۴۶.    
۴۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳.    
۴۱. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۹۱.    
۴۲. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۲۳، نامه ۵۳.    
۴۳. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۱۱۵، نامه ۵۳.    
۴۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۴۱، نامه ۵۳.    
۴۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۸۹، نامه ۵۳.    
۴۶. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۹۱.    
۴۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۹۸.    
۴۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۱، ص۹۹.    
۴۹. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۸۹.    
۵۰. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۷، ص۹۶.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مدد»، ج۲، ص۹۶۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 53 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 146 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 157 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 168 نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 53 نهج البلاغه
جعبه ابزار