یوصَلَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یوصَلَ:(أَن يوصَلَ وَ يُفْسِدونَ) «یوصَلَ» فعل مجهول از مادۀ «
وصل» (به‌هم پيوستن) است.
به موردی از کاربرد «یوصَلَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(الَّذينَ يَنقُضونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ ميثاقِهِ وَ يَقْطَعونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَ يُفْسِدونَ في الأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخاسِرونَ) «همان كسانى كه پيمان خدا را، پس از محكم ساختن آن، مى‌شكنند؛ و پيوندهايى را كه خدا دستور داده برقرار سازند،
قطع نموده، و در روى زمين
فساد مى‌كنند؛ آن‌ها زيان‌كاران واقعى هستند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ) آيا كسى كه علم دارد به اين‌كه آن‌چه از ناحيه پروردگارت بتو نازل شده حق است، مثل كسى است كه كور است؟ نه، ولى اين تفاوت را متوجه نيستند، مگر آن‌ها كه داراى عقلند همان‌هايى كه بعهد خدا
وفا نموده، آن پيمان را نمى‌شكنند و آن‌هايى كه پيوندهايى را كه خدا دستور پيوستنش را داده پيوسته ميدارند.
مکارم شیرازی در
تفسیر نمونه می‌فرمایند:
آيۀ مورد بحث دومين نشانۀ فاسقان است (پس از پيمان‌شكنى)، مى‌گويد:
(وَ يَقْطَعونَ ما أَمَرَ اَللّٰهُ بِهِ أَنْ يوصَلَ) «پيوندهايى را كه خدا دستور داده برقرار سازند
قطع مى‌كنند.»
گرچه بسيارى از مفسران اين آيه را ناظر به خصوص
قطع رحم و بريدن رابطۀ خويشاوندى دانسته‌اند، ولى دقت در مفهوم آيه نشان مى‌دهد كه معنى وسيع‌تر و عمومى‌ترى دارد كه مسألۀ قطع رحم يكى از مصداق‌هاى آن است، زيرا آيه مى‌گويد:
فاسقان پيوندهايى را كه خدا دستور داده برقرار بماند قطع مى‌كنند، اين پيوندها شامل پيوند خويشاوندى، پيوند دوستى، پيوندهاى اجتماعى، پيوند و ارتباط با رهبران الهى و پيوند و رابطۀ با خداست و به اين ترتيب نبايد معنى آيه را منحصر به قطع رحم و زيرپا گذاشتن رابطه‌هاى خويشاوندى دانست.
بعضى از مفسران آن را به قطع رابطه با پيامبران و مؤمنان، يا قطع رابطه با پيامبران ديگر و كتب آسمانى آن‌ها كه خدا دستور پيوند با همۀ آن‌ها را داده است
تفسیر كرده‌اند كه پيداست اين تفسيرها نيز بيان‌كنندۀ بخشى از مفهوم كلّى آيه است، در بعضى از روايات جملۀ
(ما أَمَرَ اَللّٰهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ) به رابطه با
امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) و امامان (ع) تفسير شده است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یوصل»، ج۴، ص ۶۷۴.
