• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یقین تقدیری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


یقین تقدیری به معنای یقین محقَّق در فرض عدم غفلت ، نسبت به مکلف غافل بالفعل می‌باشد.


یقین تقدیری، از اقسام یقین سابق و مقابل یقین فعلی بوده و در جایی است که مکلف بالفعل غافل بوده و به وضع خود توجه ندارد، ولی اگر ملتفت می‌بود برایش یقین به حکم یا موضوع حاصل می‌شد.

در این که آیا در باب استصحاب ، یقین، تقدیری است یا خیر، اختلاف است؛ مشهور اصولی‌ها می‌گویند:یقین باید فعلی باشد و یقین تقدیری کافی نیست، ولی گروهی دیگر معتقدند یقین تقدیری هم کفایت می‌کند ( استصحاب تقدیری ).
[۱] طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۵۴.    
[۲] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۴، ص۲۱۰.
[۳] خمینی، روح الله، الرسائل، جزء ۱، ص۹۲.    
[۴] صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۶، ص۲۱۲.    
[۵] کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۳۹.
[۶] حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۵، ص۹۰.    
[۷] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۵، ص۲۴۷-۲۴۶.


۱. ↑ طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۵۴.    
۲. ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۴، ص۲۱۰.
۳. ↑ خمینی، روح الله، الرسائل، جزء ۱، ص۹۲.    
۴. ↑ صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۶، ص۲۱۲.    
۵. ↑ کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۳۹.
۶. ↑ حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۵، ص۹۰.    
۷. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۵، ص۲۴۷-۲۴۶.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۹۱۳، برگرفته از مقاله «یقین تقدیری».    

رده‌های این صفحه : یقین سابق‌
جعبه ابزار