یحیی بن علی منجم (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن علی منجم (
۲۴۱ ۳۰۰ق)، مشهور به ابن منجم، از ادیبان و شاعران
قرن سوم هجری قمری بود. وی مدتی ندیم چند نفر از
خلفای عباسی بود. همچنین ابن منجم را از جمله نظریه پردازان
موسیقی که مهارت خاصی نیز در این زمینه داشت، محسوب کرده‌اند.
ابواحمد یحیی
بن علی بن یحیی بن ابی منصور ندیم، مشهور به ابن منجم، سال ۲۴۱ق به دنیا آمد و از پدرش علی،
زبیر بن بکار،
احمد بن حارث خزاز و
اسحاق موصلی روایت کرده و پسرش یوسف،
محمد بن احمد حکیمی،
ابوبکر صُّوْلِی و
علی بن هارون بن علی از او روایت کرده‌اند.
مرزبانی می‌نویسد: وی از خاندانی با فضل و ادب و خود از برجسته‌ترین ادیبان و شاعران روزگار خویش بود.
گفته شده که او
معتزلی بود و کتاب‌هایی درباره مذهب خود نوشت.
یحیی مدتی ندیم
مُوَفَّقِ،
مُعْتَضِد (خلافت
۲۷۹-
۲۸۹ق) و
مُکْتَفِی (خلافت ۲۸۹-
۲۹۵ق) بود. او را از جمله نظریه پردازان موسیقی که مهارت خاصی نیز در این زمینه داشت، محسوب کرده‌اند.
ابن منجم سال ۳۰۰ق در
بغداد از دنیا رفت.
اثر ابن منجم عبارت است از: الباهر فی اخبار و اشعار شعراء مخضر فی الدولتین یعنی کسانی که دو دولت
بنی امیه و
بنی عباس را درک کردند.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی ندیم»، ج۱، ص۸۵۰.
